Onzekerheid en zorgen

Onzekerheid en zorgen 

Veel mensen met een beperking of psychische problemen krijgen vanaf 1 januari 2015 begeleiding via hun gemeente en niet langer uit de AWBZ. Ook mensen die nu begeleid wonen in een RIBW, moeten straks bij hun gemeente aankloppen voor begeleiding. Wat deze verandering concreet voor henzelf gaat betekenen, weten ze vaak niet. Uit de interviews blijkt dat mensen grote zorgen hebben over hun toekomst.

De ondervraagden waarderen de zorg die zij momenteel vanuit uit de AWBZ krijgen over het algemeen heel positief. Er zijn goede oplossingen gevonden voor hun problemen. Zij vinden deze professionele, vertrouwde begeleiding onmisbaar. Die stelt hen in staat om zo zelfstandig mogelijk te functioneren.

Veel mensen hebben van hun gemeente alleen algemene informatie ontvangen over de decentralisatie. Ze hebben daardoor geen beeld hoe dat voor hen gaat uitpakken. Bijna iedereen maakt zich zorgen over de continuïteit en kwaliteit van de ondersteuning die ze straks via de gemeenten krijgen.

Mantelzorg

Veel ondervraagden geven aan dat de ondersteuning die ze nu krijgen een wankel evenwicht is van professionele zorg, mantelzorg en hulp van vrijwilligers. Ze zijn bang dat dit evenwicht door de decentralisatie wordt verstoord. Bijvoorbeeld doordat er een groter beroep op mantelzorgers en vrijwilligers wordt gedaan. Veel mantelzorgers zijn al zwaar belast.

Zij vragen zich af ook of een langdurige inzet van vrijwilligers wel mogelijk is. En ze willen dat er goed wordt nagedacht over wat er van vrijwilligers kan worden gevraagd. Cliënten en hun familie vrezen bovendien dat ze afhankelijk worden van de welwillendheid van anderen. Zeker voor mensen die levenslang van zorg afhankelijk zijn, is dit een angst. Een beperkte bijdrage van vrijwilligers acht men zinvol, maar onder voorwaarden en met duidelijke grenzen.

Dagbesteding

Een opvallende uitkomst is het grote belang dat cliënten, familieleden en mantelzorgers hechten aan dagbesteding, zowel in de groep als individueel. Dagbesteding houdt mensen op de rails, helpt bij het (weer) ontwikkelen van vaardigheden en ontlast mantelzorgers. Bijna iedereen vindt dat aparte dagbesteding voor specifieke groepen nodig blijft en dat je verschillende vormen van dagbesteding niet zomaar kunt samenvoegen.

Ook leeft bij de ondervraagden de vrees dat de individuele begeleiding straks opgaat in een collectieve voorziening. Voor mensen met een verstandelijke beperking en mensen met psychische problemen is individuele begeleiding vaak essentieel om in het dagelijks leven te kunnen functioneren en terugval te voorkomen.